به گزارش سفیر شوشتر، چشمه ای در کنار مقام متبرکه صاحب الزمان است که آب چشمه ی آن روان است و به سمت پایین مقام صاحب الزمان جاری می شود. مکانی است که در چند متری قبرستان صاحب الزمان در دل یک دره کم عمق قرار دارد. چشمه سوزنگر می تواند یک محیط طبیعی مناسب برای آن منطقه باشد که چشم انداز طبیعی زیبایی داشته باشد و یا یک مکان تفریحی و پارک مناسبی بشود. اما حقایق با واقعیات از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند. یک روز برای دیدن چشمه سوزنگر به آن منطقه رفتیم اما از هر کسی که سؤال میکردیم با تعجب به ما نگاه می کردند و یا نیشخند می زدند. برای ما تعجب بر انگیز بود. بالاخره موفق شدیم که محل دقیق آن را از دو کودک خردسال حدود ۷ تا ۸ ساله بپرسیم و اولین چیزی که آن خردسالان گفتند که چشمه مدتی زیادی است که محل توزیع و مصرف مواد مخدر شده است. تازه ما متوجه کنایه ها و نیشخند مردم شدیم. وقتی که به آنجا رفتیم تعدادی از جوانان در آنجا مشغول استعمال مواد مخدر بودند. آنها بدون هیچ گونه مزاحمتی و واهمه ای این کار را انجام می دادند.
جای تعجب اینجاست که خردسالان ۷ تا ۸ ساله می دانستند که اینجا محل توزیع و مصرف مواد مخدر شده است ، اما مسئولین نمی دانستند؟ یا اینکه می دانند اما اقدام مناسبی انجام نمی دهند؟ البته این سؤال را باید مسئولین مربوطه پاسخ بدهند.
چرا در سطح خرد در شهرستان شوشتر و در سطح کلان در کشور ما خرید و فروش و استعمال مواد مخدر براحتی صورت می گیرد؟
به نقطه ای از ایران مراجعه کنید و از دلایل گسترش مصرف و توزیع مواد مخدر سوال بشود، اولین پاسخ این است که شهر ما محل ترانزیتی مواد مخدر است. یک دلیل و جمله ای وقتی وارد ادبیات پاسخ گویی مسئولین ما بشود خیلی زود فراگیر می شود و همه از آن استفاده می کنند. شهرهایی که در کویر قرار دارند، شهری که در میان کوه ها محصور است و شهرهایی که نه فرودگاه دارند ، نه به دریا راه دارند و نه شهرهای مرزی هستند چطور شهرهای ترانزیتی هستند. کدام محصول از شرق یا غرب ایران می آید و از شوشتر عبور می کند؟
متأسفانه ما کم کاری ، سهل انگاری و عدم برنامه ریزی صحیح را با یک جمله می پوشانیم. آیا فقط کشور ما همسایه افغانستان است؟ آیا کشور ما به اروپا نزدیک تر است یا سایر کشورها؟ چطور کشور ما محل ترانزیت سایر کالا نیست تا از این طریق درآمد نصیب کشور ما بشود؟
مسئولین بهتر است که تاریخچه تولید مواد مخدر در ایران را با دقت بیشتری مطالعه کنند، در دهه ی سی و …در ایران تریاک تولید می شد و به سایر کشورها از جمله شوروی صادر می شد. اما در آن دوران این همه معتاد در کشور وجود نداشت و مردم خیلی کمتر مواد مخدر مصرف می کردند.
چرا جوانان ما به سمت مصرف مواد مخدر می روند؟ اینهمه همایش و کنفرانسی های فراملی و ملی و منطقه ای در مورد اعتیاد و مصرف مواد مخدر در ایران برگزار می شود چرا ما نتیجه مناسبی نگرفتیم؟ این همه هزینه های گزاف برای برگزاری این سمینارها و همایش ها می پردازیم، اما نتایج آن را در قالب یک کتاب به شرکت کنندگان در همایش ها می دهیم. اینها چه تأثیری به حال مردم عادی و خانواده های درگیر با این معضل دارند؟
در علم جامعه شناسی و روانشناسی داریم که برای بازدارندگی افراد از یک عمل بد باید تنبیه متناسب و به موقعه باشد، نه اینکه بگذاریم آن عمل ملکه ذهن، روح و جسم آن فرد بشود و سپس او را تنبیه کنیم که این تنبیه چندان تأثیری نخواهد داشت. مصرف مواد مخدر در کشور ما بدین صورت شده است که ملکه ذهن مردم ما شده است. چند دهه است که براحتی در اختیار مردم قرار می گیرد و مردم مصرف می کنند و بعد از مدتی که معتاد شدند، باید کلی هزینه درمان و ترک آنها بشود که عده ی محدوی موفق به اینکار می شوند. برای هر نفر در ایران چقدر هزینه می شود تا به سن جوانی و جوانی برسد؟ اگر ما فقط سرانه ی آموزش و پرورش را در طول چند سال حساب کنیم مبلغ خیلی کلان می شود؟ این همه درآمد ، سرمایه فنی و نیروی کار و نیروی انسانی چرا باید رها بشوند؟ چه تعداد خانواده هایی بخاطر مواد مخدر دچار آسیب می شوند و یا متلاشی می شوند؟ چه تعداد فرزندان این خانواده ها دچار بدسرپرستی ؟ چرا پیشگیری نکنیم تا هزینه گزاف درمان را نپردازیم؟
سوالات و اگر و اما های زیادی وجود دارد که متأسفانه کسی پاسخ آنها را نمی دهد؟
به امید روزی که شهر و کشوری عاری از مواد مخدر داشته باشیم.
۳ نظر
خیلی قشنگ حرف دل مردم را نوشتید.
کدام گوش شنوا؟
از مسئولین بخواهید که این مسئله را پیگیری کنند.