شوشتر از شهرهای بسیار قدیم ایران و جهان است،بعضی از تاریخ نگاران اعتقاد دارند ساخت اولین دیوار بعد از واقعه عظیم طوفان نوح در شوش و شوشتر اتفاق افتاده است و گواه این مدعا را نه فقط در لابه لای برگهای تاریخ، بلکه در ابزار و آلات و سفالینه های بجا مانده از آن دوران، که دیرینه شناسان قدمت و صحت و سُقم این اشیاء را به اتفاق تأیید می کنند، می توان جستجوکرد.
به گزارش سفیرشوشتر،شوشتر به لحاظ قدمت و تأثیر گذاری زیاد خود در تاریخ،فرهنگ،علم و صنعت و ترویج ونشر آموزه های دینی نیز دردنیا و به ویژه، جهان اسلام جایگاه رفیعی دارد و به خاطرمجموع ویژگی های منحصر به فرد خود،ازجمله وجود ده ها شخصیت برجسته مذهبی به دارالمؤمنین معروف ومشهوراست.
علاوه برآن به لحاظ وجود تأسیسات عظیم آبی که پیش از اسلام و در دوران ایران باستان با ساخت تونل های طبیعی در دل صخره های سخت ،آسیاب های آبی چند منظوره، همچنین سد و پل های عظیم واز طرفی استفاده بهینه از آب که امروزه به مجموعه آبشارها در دل شوشتر شناخته می شوند، و اینکه در واپسین روزهای عمر دولت دهم و به همت مردم فرهنگ دوست این شهرستان به ویژه انجمن دوستدارن میراث فرهنگی این شهر و سازمان میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری شوشتر،این مجموعه عظیم و نادر به ثبت جهانی رسید و بی شک یکی ازافتخارات نمایان و بزرگ این دیاراست، و به همین جهت، امروزه شوشتررا به نام پایتخت سازه های آبی جهان نیز می شناسند.
اما در این شهرعلی رغم همه داشته های کم نظیر و گاه بی نظیری که دارد،کمتر نشانی از این نمادها که اتفاقاً هم ملی و هم مذهبی هستند به چشم می خورد و میادین، پارک ها،اماکن عمومی و… شهر از حضور مجسمه ها و تندیس ها و یا نشانه های تاریخی و فرهنگی و مذهبی که بومی کهن ترین شهر جهان باشد دیده نمی شود.
پر واضح است که نشانه ها و نمادهای شهری مناسب،بازتابی از فرهنگ و آداب رسوم اقوام ساکن در آن دیار است ودر حال حاضر پیرترین شهر تاریخ از وجود نمادهای خود، که می تواند هویت اصیل این شهر را برای همگان به نمایش بگذارد، بی بهره است؛ و هیچ تصمیم قاطعی از طرف متولیان امربرای زنده نگهداشتن این هویت ها مشاهده نمی گردد.
شوشترزیبا که همچون جزیره ای کوچک در آغوش پر مهر کارون آرمیده است،می تواند مجسمه ها و تندیس های فراوانی در خور نمادهای ملی و مذهبی شهری داشته باشد تا بتوان به کمک اینگونه نمادها،تاریخ شهر را که حاصل تلاش و دسترنج نیاکان فرهیخته و هنرمند ماست، بهتربشناسیم وبشناسانیم و برای آیندگان این مرز بوم حفظ و نگهداری نمائیم.
اما این روزها در شوشتر نه تنها از مجسمه و تندیس های مناسب شهری خبر چندانی نیست، بلکه دیوارهای خیابانها،کوچه ها و محله های مسکونی با تبلیغات رنگ و رو رفته و ناهمگون در منظر شهروندان تصاویر زشت و کسل کننده ای را به نمایش می گذارند؛خیاباهای شهر آنقدر کوچک شده اند که دیگر ظرفیت و توان ترددو پارک خودرها و عابرین پیاده را ندارد و از طرفی اگر مجالی برای قدم زدن پیدا شد،جز درودیوارهای کثیف با دست نوشته های درهم و گاه بی معنی و نازیبایی های دیگر چیزی عاید نمی شود؛ و کمتر جایی در شوشتر هست که صندلی خالی پیدا شود که در فضای بکر و آرام با نمادها و المانهای یک شهر نیمه مدرن یا حداقل یک محیط شهری، بتوان لحظاتی را بادوستان و عزیزان و یا خانواده به تفریح و استراحت پرداخت و از آن مکان و محیط لذت برده باشی.
و سخن آخر اینکه شهروندان شوشتر با هزاران امید و آرزو و گاه خیال پردازی های بلند پروازانه،اعضای شوراهای اسلامی شهرو نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی را انتخاب می نمایند تا بلکه شهری زیبا و آباد را شاهد باشند؛ و بنا براین توقع بجا و بحق آنان از منتخبین پارلمان نشین در شوشتر و بهارستان تهران این است که در جهت عمران و آبادانی و زیبایی و پاکیزگی شهرتلاش ویژه ای داشته باشند و منتظر آن روز هستند که مجسمه ها و المان هایی مرتبط با فرهنگ،تاریخ و تمدن این دیار فرهنگ ساز، در جای جای این شهر کهن نگاه هارا به خود جلب نماید تا مجد و عظمت پیشین خود را باردیگر بدست بیاورد.
نویسنده:جهانگیر ترکستانی
