«کارخانه‌ی برق مستوفی که از سال ۱۳۳۲ در محوطه‌ی شمالی آبشارهای شوشتر ساخته شده، مدتی است به «طویله‌دانی»! اردک‌ها تبدیل شده است.»
به گزارش سفیر شوشتر، چند وقتی است گردشگران به خاطر بوی تعفنی که از محدوده‌ایی از آبشارهای شوشتر به مشام می‌رسد، نمی‌توانند در این سایت جهانی توقف طولانی داشته باشند. بوی تعفن، ناشی از تجمع جوجه اردک‌هایی است که در سالن بسته‌ی کارخانه برق مستوفی نگهداری می‌شوند و ناراحتی مردم محل را هم سبب شده‌اند.
سازه‌های آبی تاریخی شوشتر در جنوب پل بند گرگر و خیابان شریعتی واقع شده است، مجموعه‌ای بهم پیوسته از پل‌ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب که به دوران هخامنشیان تا ساسانیان نسبت داده شده است؛ این سازه با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر، دهمین اثر ایران بود که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.
کارخانه برق مستوفی محل فاجعه‌ی امروز، در محوطه شمالی این سازه و پل گرگر قرار دارد. قدمت ساختمان‌های بخش شمالی محوطه نسبت به سایر بناهای موجود کمتر است. کارخانه برق مستوفی را در سال ۱۳۳۲ ساختند که آب مورد نیاز آن از تونل دهانه‌ی شهر تامین می‌شد، حالا درهای این سالن ۶۱ ساله بسته شده تا محلی باشد برای نگهداری جوجه اردک‌هایی که قرار است روزی در محوطه رها شوند و فضای آبشار را به اصطلاح زیباتر کنند.
این روایت را رییس جامعه‌ی راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی برای ایسنا تعریف می‌کند، با لحنی عصبانی و شاکی از مسؤولان میراث فرهنگی و گردشگری کشور که نسبت به حفظ و نگهداری آثار تاریخی بویژه سایت‌های جهانی بی‌توجهی نشان می‌دهند.
«عباس پیرمرادیان» پس از آن‌که همراه گروهی از گردشگران آلمانی به شوشتر رفته بود، تصویری را از کارخانه برق مستوفی که مدتی است محل نگهداری جوجه اردک‌ها شده، در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران قرار داد و گفت: کارخانه برق مستوفی یکی از سالن‌های اصلی سازه‌ی شوشتر که بهترین دید را به آبشارها دارد، بسته شده و ده‌ها جوجه اردک در آن نگهداری می‌شود. بوی تعفن اردک‌ها از ۵۰ متری سازه به مشام می‌رسد.
وی اضافه کرد: مشاهده‌ی این وضعیت در سایتی جهانی برای گردشگران ناراحت‌کننده است. بوی تعفن حتا اجازه نمی‌دهد توقف کوتاهی در این بخش از محوطه‌ی آبشار داشته باشید، دقیقا محلی که بهترین دید را به سازه دارد و حالا «طویله‌دانی»! اردک‌ها شده است.
رییس جامعه راهنمایان تور کاشف به عمل آمده که این جوجه اردک‌ها را شخصی در روز جهانی جهانگردی (پنجم مهرماه) به این سایت جهانی هدیه کرده تا وقتی بزرگ شدند، در محوطه رها شوند و فضا زیباتر شود.
او از ایده‌ی این شخص دفاع کرد و گفت: آن آقا دوستدار میراث فرهنگی و گردشگری است، با این کار هزینه‌ی سنگینی هم متقبل شده؛ اما سوال از مسؤولان و متولیان این اثر جهانی این است که آیا در کل شهر شوشتر، جای دیگری برای نگهداری این جوجه اردک‌ها پیدا نمی‌شد، حتما باید بخشی از این محوطه‌ی تاریخی را «طویله‌دانی» اردک‌ها می‌کردند تا میراث فرهنگی مملکت را به افتضاح بکشانند؟
پیرمرادیان سپس با اعلام شکایت از رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، بیان کرد: باید مشخص شود کدام مقام مسوول میراث فرهنگی چنین دستوری داده که دَرِ سالنی از این اثر تاریخی را ببندند و جوجه ادرک‌ها را در آن نگه دارند؟ این سوءمدیریت حتما باید پیگری شود، باید مسؤولان در مقابل این عملکرد زشت پاسخگو باشند.
منبع:ایسنا
۱ نظر
بابا شما دیگه چرا یکبا تیتر خود رابخوانید بعد برای خواندن دیگران چاپ کنید ایا طویله جای الاغ ،قاطر ،اسب است یا جای اردک ،مرغ بابا نگذارید دقت کن