به گزارش سفیر شوشتر، اگر خبرنگاری و روزنامه نگاری و خلاصه پروسه ی طولانی و زجرآور سروکله زدن با مغز و دست و قلم و نوشتن هرآنچه در پی اش می آید و درگیری و کلنجار رفتن با خود و دیگران – که لابد حد آستانه ی صبوری و تحمل شان اندکی از من و شما کمتر است – برای انتشار همان نوشته ها و واقعیت های دور وبرمان را به مثال شغل و حرفه ای در نظر بگیریم، به یقین و بی برو و برگرد، یکی از سخت ترین و زیان آورترین مشاغل و حرف دنیا، همین حرفه ی خبرنگاری است که خیلی ها، خیلی راحت تر از آن که فکرش را بکنید اسمش را می برند بی آن که در عمق و ژرفای بی حد و اندازه اش تأمل و تعمقی صادقانه و از سر انصاف کنند و به عبارتی ساده تر، حتی دریغ و افسوس که آن را به کلی جزء حرفه های دنیا به حساب نمی آورند!
کاری به آن خیلی ها نداریم که حسابمان با آن ها پاک پاک است.
ولی خودمانیم، باید چشم ها را شست و البته در پی آن جور دیگر باید دید. خبرنگاری و رصد خبر و واقعیت از بدو تولد تا غایت انتشار، فراتر از یک شغل یا حرفه، در ساده ترین شکل تعریفی آن یکعشق است.
عشق به انسان، عشق به صداقت و راستی، عشق به رسالت سترگ و دیرینه ی آگاهی یافتن و آگاهی بخشیدن، عشق به جریان ناب سیال و آزاد اطلاعات و دانستنی های این جهانی که حق مسلم همه ی افراد این کره ی خاکی است. خلاصه این که خبرنگاری عشق به همه ی خوبی هاست، فراتر از هر آن چیزی که بشود با متر و متراژ مادیات آن را سنجید و اندازه گرفت.
در انتهای این مقال مختصر روز خبرنگار را به همه ی خبرنگاران راستین و بی چشمداشت ایران عزیزمان و همه ی اهالی قلم و رسانه تبریک و تهنیت می گوییم و بسیار به فضل و عنایات خاصه ی پروردگار بزرگ امیدواریم که روز و روزگار خبرنگاران دلسوز و دردمند این کهن مرز و بوم و بر شادمانه و سرشار و لبریز از حلاوت و شیرینی خبرهای خوب باشد.
یاعلی مدد
روزبه خدادادی
