شهری که شبها آب ندارد

شهر شرافت با جمعیتی افزون بر ۱۵ هزار نفر در غرب شوشتر ودر مجاور محور پرتردد شوشتر- دزفول واقع شده است. این شهر کوچک کارگری در سال۶۲ تحت عنوان شهرک روستایی از مجموعه طرحهای زیر بنای مجتمع کشت و صنعت کارون با حدود ۵۰۰ خانوار که عموماٌ پرسنل این مجتمع بودند تأسیس و به آمار تقسیمات کشوری اضافه گردید.
اما این شهرک خلوت و ساکت رفته رفته  با جای دادن مهاجران عشایری کوچ رو در خود، توان ارائه امکانات و خدمات،در حد متعارف را بدلیل ازدیاد جمعیت پیش بینی نشده از دست داد و متولیان قانونی تا کنون نتوانسته اند مشکلات کلیدی این شهرک که هم اکنون به شهری ۱۵ هزار نفری تغییر هویت داده است را برطرف نمایند و پس از گذشت ۳۰ سال از زمان تولد آن،هنوز مشکلاتی را دارد که از بدو تأسیس داشته است.
اهالی این شهربا انبوهی از مشکلات ریز و درشت خدماتی و شهری، بهداشتی و درمانی،آموزشی و… چنین اظهار می دارند.
به گزارش سفیرشوشترمسئولین این شهراز جمله شورا و شهرداری نسبت به رفع مشکلات این شهر از قبیل آسفالت و ایجاد جوی و جدول در خیابانهای فرعی و حتی بعضی از خیابانهای اصلی کم لطفی کرده اند و کوچه های این شهر پس از گذشت ۳۰ سال غالباٌ تاریک و عاری از نظافت و بهداشت عمومی است و پسابهای خانگی جاری در معابر سلامت شهروندان و به ویژه خردسالان را با خطر جدی و شیوع بیماری های خطرناک و مسری مواجه می کند.
یکی دیگر از ساکنان این شهردرهمین خصوص می گوید:در مورد حداقل امکانات خدماتی و شهری در این منطقه کافی است شما در سطح خیابانهای فرعی این شهر و حاشیه های آن قدم بزنید؛آنچه خواهید دید،خانه های مسکونی نیمه ساز و مصالح ساختمانی و نخاله های مرتبط در پیاده روها،فاضلاب های روان در پهنه ی کوچه ها ، چند مغازه پراکنده خوار بارفروشی و گرد وغبار و گل و لای تردد خودروها، چیز دیگری دیده نمی شود.
وی در ادامه افزود،با عنایت به سال تأسیس این منطقه و افزون بر گذشت ۵ سال از ارتقاء موقعیت آن از شهرک روستایی به شهر شرافت، هنوز نتوانسته است قالب یک شهر منسجم را پیدا کند.
یکی از کارمندان مجتمع عظیم کشت و صنعت کارون ساکن دریکی از محلات این شهر در خصوص و ضعیت نا بسامان تولید،توزیع ، توسعه و نگهداری شبکه آب آشامیدنی می گوید: وضع آب شرب در این شهر بحرانی است و شبکه آبرسانی فعلی در واقع همان تأسیساتی است که قبلاٌ شرکت کشت و صنعت کارون برای حدود ۵۰۰ خانوار شهرک روستایی طراحی کرده بود و امروز پس از گذشت ۳۰ سال از عمر شبکه نامناسب فارسیت،اداره آب و فاضلاب شهر از همان شبکه بهره برداری می کند که مسلماٌ کفاف نیاز جمعیت شهری رانمی کند و عموماٌ آب تولیدی که از چاه استخراج می شود شور،بدطعم و تنها با تصفیه مجدد خانگی یا آب شیرین کن های خصوصی قابل شرب است و از آن بدتر اینکه همین مقدار آب کم فشار فقط در طول روز با اُفت کلافه کننده توزیع می شود و غالباٌ فعالیت این شبکه در طول شب تعطیل می گردد و شاید شهر شرافت اولین و تنها شهری در ایران است که شبها آب ندارد؛ و مسئولین آب و فاضلاب تا کنون نتوانسته اند برای تأمین آب شرب سالم،بهداشتی و پر فشار و مستمر کاری از پیش ببرند.
یک خانم خانه دار نیز با نشان دادن خیابان فرعی «امامت» این شهر گفت: پیاده رو های نامرتب و غیر همسطح این خیابان مدام آلوده به فاضلاب و زباله است و بوی تعفن و آزاردهنده آنها سلامت و آسایش شهر وندان را به مخاطره می اندازد؛وی در ادامه خاطر نشان کرد، شهردار و شورای شهر سعی و تلاش می کنند تا خیابانها و معابر اصلی شهر که معمولا در دید مستقیم مردم هستند را رنگ و رونق بخشند و در این خصوص نیز زحمات زیادی صورت گرفته است اما ظاهرا خیابانهای فرعی شهر را فراموش، یا از دستور کار خود خارج کرده اند و می توان خیابان «امامت» را نمونه ای بارز از کل خیابانهای این شهر قلمداد کرد؛ آسفالت نبودن این خیابان در فصول بارندگی سال تردد را مشکل می کند و در روزهای آفتابی و گرم سال نیز گرد غبار حاصل از تردد خود روها عرصه را برای زندگی تنگ می کند.
گفتنی است شهر شرافت در ۳کیلومتری پر آب ترین رودخانه ایران«کارون همیشه خروشان» واقع شده است و ساکنان آن که عموماٌ از اقشار کم در آمد و شریف جامعه هستند از کم آبی رنج بسیار می برند.

  جهانگیر ترکستانی